.jpg)
Hayatın koridorlarında dolaşırken hep Tanrının bizlere verdiğinden veya aldığından bahsederiz. İnsanoğluna göre verende o , alanda hep odur. Verdiği zaman şükranlarımızı dile getirirken bile hep içimizde ya verdiği gibi alırsa diye büyük korku yaşarız , ona bile olan koşulsuz itimadımızı sakınırız.
Hissettiğimiz bu duygu ve düşünceler aslında yaşam düşüncemizin ve korkularımızın bir çıkmazıdır. İnsan kendi aklında kendi menfaatleri doğrutulsunda Tanrısına karşı içinde oluşturduğu sevincinin veya mahcubiyetinin kaoslarını ortaya koyar.
Tanrı , yarattığı insanın kötülüğünü neden istesin ki. ? Tanrı , neden intikam almak istesin ki. ? Tanrı , insana diğer yarattıklarına göre çok daha cömert bağışta bulunmasına rağmen bu bağışların en yücesi her halde SEVGİ olmalıdır. Çünki yaşamdan , korkularımızdan arındığımız zaman o güzel duyguyu hissediyoruz SEVGİ yi. Tanrı , beni kötülüklerde kullanma , beni kendi menfaatin için kullanma diyor. Yaşamın yılgınlığından , korkusundan arada sırada olsa da kurtul , o zaman benim seni asla terketmediğimi , huzur içersinde , kalbinde , vicdanında hissedecek SEVGİ nin tadını çıkaracaksın diyor.
Keşke , hiç kimseyi inciltmeden gelebilseydim bu duruma , sevdiklerimle , dostlarımla .
Gerçekte evren her zaman tüm güzelliklerini sunmaktayken , insan hiç bir olaya marjinal bakmıyor. Her bir sevginin çok büyük anlamı varken , kendimiz için bolluk yaratmak isterken , başkaları içine SEVGİ yle onlarada yaratalım.
Tanrı , kusursuz yarattığı kainatta yaşam korkusu ve barut kokusu içersinde kalmış günün insanına SEVGİ siyle sesleniyor ve ekliyor.
Hepiniz beni yanlış anlıyorsun insan….
Sağlık ve sevgiyle kalın.
Haldan
